Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Η ελληνική επανάσταση μέσα από πίνακες ζωγραφικής

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Μπαομπάμπ

Όπως είναι φυσικό, από τους καλούς σπόρους, βγαίνουν καλά χορτάρια κι από τους κακούς σπόρους
κακά χορτάρια. Όμως, οι σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι κάτω από την επιφάνεια της γης μέχρι να μπει σε κάποιο από αυτούς η ιδέα να ξυπνήσει. Τότε τεντώνεται και δειλά-δειλά πετάει προς τον ήλιο ένα πολύ όμορφο βλασταράκι. Αν τύχει να 'ναι κάποιο βλασταράκι ραδικιού ή τριανταφυλλιάς μπορεί κανείς να το αφήσει να ξεπεταχτεί όπως εκείνο θέλει. Ωστόσο, αν πρόκειται για κανένα κακό φυτό, αμέσως μόλις το αναγνωρίσεις, πρέπει να το ξεριζώσεις. Όμως, πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα βρίσκονταν σπόροι τρομεροί... αυτοί ήταν οι σπόροι του μπαομπάμπ. Το έδαφος του μικρού πλανήτη ήταν γεμάτο.Ένα μπαομπάμπ, λοιπόν, σαν αργήσεις το ξεριζώσεις, ποτέ πια δεν θα τα καταφέρεις να το ξεφορτωθείς. Σκεπάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Τον τρυπάει με τις ρίζες του. Κι αν ο πλανήτης είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πάρα πολλά, θα τιναχτεί σε χίλια κομμάτια.

- Αυτό είναι ένα θέμα πειθαρχίας, μου έλεγε αργότερα ο μικρός πρίγκιπας. Όταν τελειώνει κανείς το πρωί την τουαλέτα του, πρέπει να αρχίσει να κάνει με πολύ φροντίδα και την τουαλέτα του πλανήτη. Είναι αναγκασμένος να ξεριζώνει τα μπαομπάμπ το ένα μετά το άλλο, αμέσως μόλις τα διακρίνει να 'χουν φυτρώσει μαζί με τις τριανταφυλλιές που μ' αυτές μοιάζουν πολύ όταν είναι αρκετά μικρά. Είναι μια δουλειά πολύ βαρετή, μα πολύ εύκολη.

Αφού διαβάσαμε για τα μπαομπάμπ που βγαίνουν στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα πάμε να σημειώσουμε και εκείνα τα μπαομπάμπ που φυτρώνουν στους δικούς μας πλανήτες και πρέπει να φροντίσουμε να ξεριζώσουμε όταν είναι ακόμη νωρίς.

Μπείτε στο Wiki και ξεκινήστε την καταγραφή κλικ εδώ

Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Ο μικρός Πρίγκιπας

Με τόσες αναφορές στα διαπλανητικά ταξίδια, θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην διαβάσουμε τον "Μικρό Πρίγκιπα". Από αύριο ξεκινάει η περιπλάνηση μας στους πλανήτες που επισκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας.

Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Ο Μικρός Πρίγκιπας

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Ο άστατος Μάρτης

Το blog παίδες εν-τάξη φιλοξενεί μια πολύ όμορφη ιστορία σχετικά με τις συχνές αλλαγές του καιρού κατά τη διάρκεια του μήνα Μαρτίου Ο Μάρτιος παιδί σύγχρονης οικογένειας, υπερκινητικός, δραστήριος αλλά και χαδιάρης αναστατώνει τους ανθρώπους με τις αλλαγές του παράλληλα όμως προμηνύει τον ερχομό της άνοιξης.
Η ιστορία είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, "Ιστορίες με τους 12 μήνες".

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Κλειστό λόγω χιονιού το σχολείο!!!

Χιόνι!!!
Μείνετε κάτω από τις ζεστές σας κουβέρτες και απολαύστε ένα όμορφο πρωινό στο σπίτι αγαπημένα μου παιδάκια, καθώς το σχολείο δεν λειτούργησε σήμερα!!!

Και όπως έχουμε πει...κάνουμε λιγάκι υπομονή...ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ!!!

Διαστολή και Συστολή αερίων

για να διευκολυνθείτε στην απάντηση των ερωτήσεων 1 και 2 στη σελίδα 92 παρακολουθήστε τα παρακάτω βίντεο

ΕΡΓΑΣΙΑ 1


ΕΡΓΑΣΙΑ 2

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Έπος του Διγενή Ακρίτα

Το έργο ξεκινά με την αφήγηση της ιστορίας των γονέων του Διγενή: πατέρας του ήταν ο εμίρης της Συρίας Μουσούρ, ο οποίος σε μια επιδρομή σε βυζαντινά εδάφη άρπαξε την μοναχοκόρη ενός βυζαντινού στρατηγού. Τα πέντε αδέρφια της κοπέλας συνάντησαν τον εμίρη για να ζητήσουν πίσω την αδερφή τους και, επειδή εκείνος αρνήθηκε να την δώσει, ο μικρότερος από αυτούς μονομάχησε μαζί του και τον νίκησε. Ο εμίρης όμως αρνήθηκε να επιστρέψει την κοπέλα. Την παντρεύτηκε, βαφτίστηκε χριστιανός και εγκαταστάθηκε στο βυζαντινό έδαφος. Ένα χρόνο μετά τον γάμο γεννήθηκε ο γιος του ζευγαριού, Βασίλειος.

Ο Βασίλειος είχε δείξει από τα παιδικά του χρόνια τις εξαιρετικές ικανότητες και επιδόσεις του σε ασχολίες όπως το κυνήγι: σε ηλικία 12 ετών έπνιξε δύο αρκούδες και σκότωσε ένα λιοντάρι. Όταν ερωτεύτηκε την κόρη ενός στρατηγού, την έκλεψε με την θέλησή της, επειδή οι γονείς της δεν έδιναν την συγκατάθεσή τους, και ο πατέρας της κοπέλας επέτρεψε τον γάμο μόνο αφού ο Διγενής σκότωσε τους πολεμιστές που έστειλε ο στρατηγός για να τον κυνηγήσουν. Η συνέχεια του κειμένου αφηγείται τα κατορθώματα του Διγενή που τον έκαναν διάσημο και για τα οποία του απένειμε τιμές ο βυζαντινός αυτοκράτορας. Το μεγαλύτερο τμήμα καταλαμβάνεται από την αφήγηση -σε πρώτο πρόσωπο- των μαχών του Διγενή απέναντι σε έναν δράκο και ένα λιοντάρι που απειλούσε την γυναίκα του και εναντίον της αμαζόνας Μαξιμώς που ήθελαν να την κλέψουν.

Μετά την δόξα που απέκτησε ο Διγενής αποσύρθηκε σε έναν μεγάλο πύργο που έχτισε στις όχθες του Ευφράτη, όπου και πέθανε σε νεαρή ηλικία, από ασθένεια. Αμέσως μετά τον θάνατό του πέθανε και η γυναίκα του από την θλίψη.




Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γης τονε τρομάζει.
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σειέται ο πάνω κόσμος,
κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια,
κι η πλάκα τον ανατριχιά πως θα τονε σκεπάσει,
πως θα σκεπάσει τον αητό, τση γης τον αντρειωμένο.

Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπήλιο δεν τον εχώρει,
τα όρη τα διασκέλιζε, βουνού κορφές επήδα.
Στο βίτσισμα έπιανε πουλιά, στο πέταγμα γεράκια.
Στο γλάκιο και στο πήδημα τα λάφια και τ' αγρίμια.

Ζηλεύει ο Χάρος με χωσιά, μακρά τονε βιγλίζει.
Και λάβωσέ ντου την καρδιά και την ψυχή του πήρε.



Βασίλειος Διγενής Ακρίτας


Ο πιο ξακουστός απ' όλους τους Ακρίτες ήταν ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας. Ήταν γενναίος, ανδρείος και πολύ καλός πολεμιστής. Είχε ξεχωριστή δύναμη και νεανική καρδιά. Είχε πατέρα ΄Αραβα που έκλεψε την κόρη του βασιλιά Ανδρόνικου Ειρήνη, από το σπίτι της και την έκανε γυναίκα του. Η Ειρήνη έπεισε τον άνδρα της να γίνει Χριστιανός. Ο Διγενής Ακρίτας γεννήθηκε από αυτό το γάμο. Το όνομά του Διγενής προέρχεται από το ό,τι είχε ΄Αραβα πατέρα και Βυζαντινή μητέρα. Δηλαδή είχε δύο γένη. Το επιθετό του "Βασίλειος" σημαίνει Βασιλικός. Ονομάζεται Ακρίτας γιατί άνηκε στα στρατιωτικά σώματα του Βυζαντινού κράτους.

Ο Βασίλειος Διγενής Ακρίτας είχε δύο οράματα. Το πρώτο ήταν να πεθάνει πάνω στη μάχη.
Το δεύτερο ήταν να γίνει θαυμαστός σαν όλους τους σπουδαίους ήρωές του:
Αχιλλέα, Ηρακλή, Μ. Αλέξανδρο και τον προστάτη του ΄Αγιο Γεώργιο.Είχε όμως ένα κοινό θάνατο που δε το παραδέχτηκε ποτέ ο λαός.
Γυρίζοντας από ένα άγριο κυνήγι έπεσε βαριά άρρωστος. Η αρρώστια του ήταν αθεράπευτη.Ο Διγενής μαντεύοντας το θάνατό του φώναξε τη γυναίκα του και τη συμβούλεψε να παντρευτεί ένα γενναίο άνδρα, χωρίς να την ενδιαφέρουν τα πλούτη. Αμέσως μετά ξεψύχησε.

Εθιμα της Καθαράς Δευτέρας


Γαλαξίδι… Αλευρομουτζουρώματα
Στο Γαλαξίδι, το απόγευμα της Kαθαράς Δευτέρας, θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Ντόπιοι, χωρισμένοι σε ομάδες, μάχονται μεταξύ τους στοχεύοντας, ο ένας τον άλλον, με αλεύρι και χρωματιστή σκόνη. Η συνήθεια έμεινε στην ιστορία ως «αλευροπόλεμος» ή αλλιώς «αλευρομουτζουρώματα».



Θήβα… ο Βλάχικος Γάμος
Στη Θήβα, πραγματοποιείται την Καθαρά Δευτέρα, πιστή αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου. Το έθιμο ταξιδεύει στις μέρες μας από το 1830





Λειβαδιά… το Γαϊτανάκι
Στη Λειβαδιά, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, οργανώνεται το περίφημο «Γαϊτανάκι». Σύμφωνα με την παράδοση, στις συνοικίες της πόλης, οι γείτονες αναμεταξύ τους, ετοιμάζουν το «Γαϊτανάκι» τους. Στη συνέχεια, συνοδεία αρμάτων, καταφθάνει στην κεντρική πλατεία σωρεία «Γαϊτανακίων», τα οποία αναμειγνύονται δημιουργώντας ένα θέαμα μοναδικό.


Δεκατρία άτομα χρειάζονται για να στήσουν το χορό. Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο
στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν 12 μακριές κορδέλες, καθεμιά με διαφορετικό χρώμα. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο.
Γύρω από το στύλο, 12 χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν μαζί, σε 6 ζευγάρια, τραγουδώντας το παραδοσιακό τραγούδι. Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι όπως γυρνούν πλέκουν τις κορδέλες γύρω από το στύλο δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς. Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν γύρω από το στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα


Πάτρα… Καρναβάλι
Η ελληνική πρωτεύουσα του καρναβαλιού. Ολόκληρη η πόλη μετατρέπεται κατά τη διάρκεια της Αποκριάς σε έναν απέραντο χώρο διασκέδασης και ξεφαντώματος. Φαντασία, δημιουργικότητα, εφέ ηχητικά και οπτικά, φέρνουν χορό και τραγούδια στους δρόμους.

Τύρναβος... Μπουρανί
Στον Τύρναβο, άνδρες και γυναίκες συγκεντρώνονται κοντά στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία, όπου παρασκευάζουν το «μπουρανί», μια σούπα από σπανάκι και ξύδι. Έπειτα, το σερβίρουν και στο τέλος του φαγητού, το γλέντι φουντώνει.
Ακολουθοεί τραγούδια, χοροί καιξεφάντωμα. Το πρωτότυπο της υπόθεσης όμως είναι ότι εκείνη την ημέρα άσεμνες χειρονομίες και βωμολοχίες επιτρέπονται.

Νάξος… Κουδουνάτοι, Λεβέντες και Ληστές
Στη Νάξο, όπου η μυθολογία την αναφέρει ως το νησί – γενέτειρα του Θεού Διονύσου, τα αποκριάτικα έθιμα αποτελούν παράδοση ανθεκτική μέσα στο χρόνο.
Οι Κουδουνάτοι, φορούν κάπα και κουκούλα, τριγυρίζουν στα χωριά και προκαλούν μεγάλη φασαρία και θόρυβο ενώ ταυτόχρονα προβαίνουν σε άσεμνες εκφράσεις και χειρονομίες.

Λέρος και Σύμη… Καμουζέλες
Οι Αποκριές γιορτάζονται με τις "καμουζέλες", μασκαράτες και τους αυτοσχέδιους ποιητές που σκαρώνουν περιπαιχτικά στιχάκια τα οποία τα απαγγέλλουν παιδιά ντυμένα καλογεράκια πηγαίνοντας από σπίτι σε σπίτι. Το ίδιο έθιμο έχουν επίσης και στην Σύμη.

Κέρκυρα... Ο Σιορ Καρνάβαλος
Στην Κέρκυρα, η επτανησιακή παράδοση επιτάσσει την παρουσία του ντελάλη, ο οποίος το πρωί, συνοδευόμενος από σαλπιγκτές και τυμπανιστές, κυκλοφορεί στους δρόμους της πόλης, αναγγέλλοντας τον ερχομό του Σιορ Καρνάβαλου.
Πομπή αρμάτων, ορχήστρες φιλαρμονικές και παρέες ντυμένες αποκριάτικα, μαζεύονται στην Κάτω Πλατεία όπου και τερματίζεται και η διαδρομή που ακολουθεί η παρέλαση του Σιορ Καρνάβαλου. Το κάψιμο του Σιορ Καρνάβαλου αποτελεί την κορύφωση του εθίμου.

Καθαρά Δευτέρα




Η Καθαρά Δευτέρα ονομάστηκε έτσι, επειδή οι χριστιανοί "καθαρίζονταν" σωματικά και πνευματικά. Την Καθαρή Δευτέρα σταματά η κατανάλωση κάθε αρτύσιμου φαγητού και ξεκινά μια νηστεία που διαρκεί 40 ημέρες, όσες δηλαδή οι μέρες νηστείας του Χρηστού στην έρημο. Ταυτόχρονα ξεκινά και η πνευματική κάθαρση με την σημετοχή στο σώμα της Εκκλησίας.

Απαραίτητα στοιχεία της αποκριάς θεωρούνται τα κούλουμα και ο χαρταετός.


Το πέταγμα του χαρταετού είναι έθιμο συνυφασμένο με την Καθαρή Δευτέρα, αν και δεν τοποθετείται στα χρόνια του Βυζαντίου, αλλά σε μεταγενέστερη φάση.

Με τη λέξη κούλουμα, εννοούμε τη μαζική έξοδο του κόσμου στην ύπαιθρο και τον εορτασμό της Καθαράς Δευτέρας έξω στην φύση.

Το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας περιλαμβάνει: λαγάνα, χαλβά, τουρσί διάφορων λαχανικών, ταραμοσαλάτα και θαλασσινά.

Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

Αποκριάτικη χειροτεχνία

Η παρακάτω χειροτεχνία είναι πολύ εύκολη και διασκεδαστική

ΒΗΜΑ 1: Εκτυπώνω το παρακάτω αρχείο και το ζωγραφίζω με χρώματα που μου αρέσουν


ΒΗΜΑ 2: Κόβω τα σχέδια που ζωγράφισα και τα πλαστικοποιώ

ΒΗΜΑ 3:Στα σημεία που υπάρχει η τελεία, με τη βοήθεια του διακορευτή ανοίγω τρύπες.

ΒΗΜΑ 4: Ενώνω τα μέλη του κλοούν χρησιμοποιώντας διπλόκαρφα

...συνέχεια κατασκευής

σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε δείξει πως ξεκινούσε μια από τις κατασκευές που φτιάξαμε... δείτε πως εξελίχθηκε η κατασκευή αυτή... τα προηγούμενα βήματα βρίσκονται εδώ


4. αφού ξεράθηκε ο πηλός, τον βάψαμε και αφήσαμε να στε
γνώσει η μπογιά














5. στερεώσαμε το πορτοκάλι στο ξυλάκι και δέσαμε φιό
γκο μια κορδέλα στη μέση στο ξυλάκι
και ορίστε το αποτέλεσμα!!!

Περιήγηση στις λίμνες της Ελλάδας

επειδή όπως έχουμε πει πολλές φορές "μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις" πάμε να δούμε εικόνες από τις λίμνες της Ελλάδας.

Μια μικρή επανάληψη στη Γεωγραφία

Καθώς η κατασκευή του ανάγλυφου χάρτη πλησιάζει στο τέλος της, μια επανάληψη στα ποτάμια και στις λίμνες της Ελλάδας είναι απαραίτητη


Παιχνίδι για να θυμηθούμε τις λίμνες εδώ

Παιχνίδι για να θυμηθούμε τα ποτάμια εδώ

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Φορέσατε Μάρτη;


Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά».
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Μάρτης είναι...



Στα πολύ παλιά χρόνια ο Μάρτης ήταν ο πρώτος μήνας του έτους. Μια κατεργαριά όμως που έκανε σε βάρος των άλλων μηνών που ήταν τα αδέλφια του στάθηκε αιτία για να του πάρει την πρωτοκαθεδρία ο Γενάρης.
«Μια φορά κι έναν καιρό αποφασίσανε οι δώδεκα μήνες να φτιάξουνε κρασί σε ένα βαρέλι ώστε να μπορούν να πίνουν όποτε τους ερχόταν η όρεξη.
Έτσι λοιπόν είπε ο Μάρτης: - Εγώ θα ρίξω πρώτος μούστο στο βαρέλι για να γίνει κρασί και ύστερα ρίχνετε κι εσείς. - Καλά, ρίξε εσύ πρώτος του είπαν οι άλλοι.
Ετσι και έγινε. Έριξε πρώτα εκείνος στο βαρέλι το μούστο και ύστερα ακολούθησαν και οι άλλοι μήνες. Όταν λοιπόν ζυμώθηκε ο μούστος και έγινε το κρασί, είπε πάλι ο Μάρτης.
- Εγώ που έριξα πρώτος το μούστο, πρώτος θ' αρχίσω και να πίνω. -Βέβαια, είπαν οι άλλοι, έτσι είναι το σωστό.
Έτσι λοιπόν τρύπησε το βαρέλι στο κάτω μέρος, και άρχισε να πίνει, ως που ήπιε όλο το κρασί και δεν άφησε ούτε στάλα. Κατόπιν ήρθε η σειρά του Απρίλη να πάει να πιεί κρασί. Πηγαίνει και το βρίσκει άδειο. Θυμώνει, το λέει στους άλλους. Τ' ακούνε εκείνοι θυμώνουνε και σκέφτωνται τι να κάνουν. Συμφωνούν όλοι λοιπόν να τον τιμωρήσει ο Γενάρης που ήταν και ο μεγαλύτερος αδελφός. Τον πιάνει λοιπόν ο Γενάρης και του τραβάει ένα ξύλο ... τι να σας λέω!
Του αφαιρεί και το πρωτείο που είχε, να αρχίζει δηλαδή το έτος κάθε Μάρτη, και έγινε να αρχίζει το έτος από το Γενάρη.

Από τότε όταν ο Μάρτης θυμάται το παιχνίδι που έκανε στα αδέλφια του και τους ήπιε όλο το κρασί, γελάει και ο καιρός ξαστερώνει. Όταν πάλι θυμάται το ξύλο που έφαγε κλαίει και βρέχει».
Η παράδοση, που με μικρές παραλλαγές τη συναντάμε και αλλού είναι αιτιολογική και σκοπεύει στην εξήγηση της ακασταστασίας του καιρού που συνήθως χαρακτηρίζει το Μάρτη.