Το μετρό της Αθήνας

To μετρό της Αθήνας είναι το σύστημα υπογείων, επιγείων και υπέργειων αστικών σιδηροδρόμων της Αττικής. Αποτελείται από τρεις γραμμές: τη γραμμή των

***Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων Αθηνών - Πειραιώς (Η.Σ.Α.Π)(γραμμή 1) και τις
***δύο γραμμές της Αττικό Μετρό Εταιρία Λειτουργίας (Α.Μ.Ε.Λ.) (γραμμές 2 και γραμμή 3)

ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Στo τέλoς τoυ Β' Παγκoσμίoυ Πoλέμoυ τo δίκτυo συγκoιvωvιώv της Αθήvας, όπως και αυτό τωv περισσoτέρωv Ευρωπαϊκώv πόλεωv, ήταv oλoκληρωτικά κατεστραμμέvo. Στo κέvτρo της Αθήvας υπήρχαv τα υπoλείμματα εvός απαρχαιωμέvoυ συστήματoς τραμ, τo oπoίo χρειαζόταv επιδιόρθωση ή αvτικατάσταση.Αυτό πoυ απέμειvε από τη γραμμή ήταv έvα εγκαταλελειμμέvo μovoπάτι. Τα λεωφoρεία και τα ταξί πoυ κυκλoφoρoύσαv τηv περίoδo πριv τov πόλεμo ήταv σχεδόν αvύπαρκτα, καθώς τα περισσότερα oχήματα ή είχαv επιταχθεί από τις δυvάμεις κατoχής ή είχαv καταστραφεί. Έτσι τo περπάτημα ήταν o πιo διαδεδoμέvoς τρόπoς μετακίvησης.
Η γραμμή 1 του μετρό (Η.Σ.Α.Π.) λειτούργησε για πρώτη φορά το Φεβρουάριο του 1869, συνδέοντας με ατμοκίνητα τραίνα την Αθήνα με τον Πειραιά και ηλεκτροδοτήθηκε το 1904.Με το πέρασμα των χρόνων η γραμμή εκσυχρονιζόταν καθώς μεταξύ 2001 και 2004, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, πραγματοποιήθηκε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα αναπλάσεων των σταθμών του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου.

Το 1991 ξεκίνησε η κατασκευή των δύο γραμμών της Αττικό Μετρό ώστε να αποτραπεί η επιπρόσθετη επιβάρυνση του κυκλοφοριακού προβλήματος της Αθήνας και να αποσυμφορηθεί η πρωτεύουσα. Έτσι δημιουργήθηκαν οι δύο γραμμές Μετρό (2 και 3), γνωστές ως η «κόκκινη» και η «μπλε» γραμμή, αντίστοιχα, οι οποίες άνοιξαν τις πύλες τους το 2000.1869 Λειτουργία πρώτου ατμοκίνητου σιδηροδρόμου Ελλάδος (Πειραιάς-Θησείο) 1894 - Επέκταση σιδηροδρόμου (Θησείο-Ομόνοια)

1904 - Ηλεκτροδότηση σιδηροδρόμου
1949 - Πρώτα ηλεκτροκίνητα λεωφορεία στον Πειραιά
1953 - Εμφάνιση ηλεκτροκίνητων λεωφορείων στην Αθήνα
1957 - Επέκταση σιδηροδρόμου μέχρι την Κηφισιά (Σταθμός Κηφισιάς)
1976 - Αντικατάσταση ιδιωτικής εταιρείας ΕΗΣ από την κρατική εταιρεία ΗΣΑΠ
1978 - Ίδρυση Οργανισμού Αστικών Συγκοινωνιών
1991 - Ίδρυση ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε.

ΜΗΧΑΝΗΜΑ ΔΙΑΝΟΙΞΗΣ ΣΗΡΑΓΓΩΝ

Το Μηχάνημα Διάτρησης Σηράγγων - ΤΒΜ για σκληρά πετρώματα σχεδιάστηκε στην Ιαπωνία και κατασκευάσθηκε στη Γαλλία. Το μήκος του είναι 150μ. και το συνολικό βάρος του είναι 1.650 τόνοι.Στο Βασικό Έργο χρησιμοποιήθηκαν δύο ΤΒΜ, συγκεκριμένα, το ΤΒΜ1 (με το όνομα «ΙΑΣΟΝΑΣ»)και το ΤΒΜ2 (με το όνομα «ΠΕΡΣΕΦΟΝΗ»). Τα δύο ΤΒΜ έκαναν διάνοιξη σε βάθος έως 28 μ. κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, απόσταση που ήταν αρκετά κάτω από τα αρχαιολογικά ευρήματα και τις εγκαταστάσεις δικτύων. Μία από τις μοναδικές ιδιαιτερότητες του Μετρό της Αθήνας είναι ότι η κατασκευή του αποτέλεσε παράλληλα αφορμή για την υλοποίηση ενός σπουδαίου αρχαιολογικού έργου. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο της κατασκευής του Μετρό της Αθήνας, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη αρχαιολογική ανασκαφή στην πρωτεύουσα.

ΑΝΑΣΚΑΦΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

σταθμός ΣΥΝΤΑΓΜΑ: αποκαλύφθηκαν χυτήρια χάλκευσης αγαλμάτων κλασικής εποχής, νεκροταφείο, λουτρικό συγκρότημα ρωμαϊκών χρόνων, τμήμα του πεισιστράτειου υδραγωγείου, η κοίτη του Ηριδανού ποταμού καθώς.

σταθμός ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ: ανασκάφηκε τμήμα του σπουδαιότερου νεκροταφείου της αρχαίας Αθήνας. Ερευνήθηκαν 1200 ταφές χρονολογούμενες από τις αρχές του 7ου αιώνα π.χ. έως τα ρωμαϊκά χρόνια. Σημαντικό εύρημα αποτελούν οι δυο ομαδικές ταφές που χρονολογούνται στις αρχές του Πελοποννησιακού πολέμου.

σταθμός ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ: οικιστικά λείψανα από τον 8ο αιώνα π.Χ. (Γεωμετρική περίοδο) έως τον 19ο αιώνα μ.Χ.
σημαντικά ευρήματα αποκαλύφθηκαν επίσης και σε άλλες θέσεις όπως ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ, ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ.

Δεκαδικά κλάσματα - Δεκαδικοί αριθμοί

Δεκαδικό κλάσμα
είναι τα κλάσματα που έχουν παρονομαστή το 10, 100, 1.000, 10.000 ...


Δεκαδικός αριθμός
είναι ο αριθμός που αποτελείται από δύο μέρη, το ακέραιο και το δεκαδικό μέρος. Πρώτα γράφουμε το ακέραιο και μετά το δεκαδικό.

*** Η αξία ενός δεκαδικού αριθμού δεν αλλάζει, αν στο τέλος του προσθέσουμε ή αφαιρέσουμε όσα μηδενικά θέλουμε.

πχ. 97,32 = 97,32000... 30,4 = 30,4000... 5,002 = 5,0020000...

*** Κάθε ακέραιο μπορούμε να τον μετατρέψουμε σε δεκαδικό αν βάλουμε στο τέλος του υποδιαστολή και προσθέσουμε όσα μηδενικά θέλουμε(συνήθως βάζουμε δύο)

π.χ. 12 = 12,0000000... 568 = 568,00000000... 14.983 = 14.983,000000000...

Το μήνυμα του Τσάρλι Τσάπλιν

Συγχωρέστε με αλλά δεν θέλω να γίνω αυτοκράτορας. Δεν είναι αυτό που επιθυμώ. Δεν θέλω ούτε να βασιλεύω, ούτε να κατακτώ. Θέλω να βοηθάω όλο τον κόσμο, Εβραίους, Χριστιανούς, μαύρους, λευκούς. Όλοι θέλουμε αυτή την αλληλεγγύη, αυτή είναι η ανθρώπινη φύση, να ζούμε με την ευτυχία των άλλων και όχι με τη δυστυχία του συνανθρώπου μας. Δεν θέλουμε να περιφρονούμε ο ένας τον άλλο.

Υπάρχει χώρος για όλους. Η Γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλο τον κόσμο.

Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη και ωραία ... αλλά χάσαμε το δρόμο μας. Η απληστία δηλητηρίασε τις ψυχές μας, ανύψωσε τους φράχτες του μίσους, μας καταδίκασε στη δυστυχία και στο σκοτωμό.

***Ορίζουμε την ταχύτητα αλλά τελικά κλειστήκαμε στον εαυτό μας.

***Η μηχανοποίηση που μας παρέχει αφθονία, μας οδήγησε στην εξάρτηση από αυτή.

***Η επιστήμη μας έκανε κυνικούς, σκληρούς και βίαιους.

Σκεφτόμαστε πολύ και αισθανόμαστε λίγο.

***Μα πιο πολύ από τις μηχανές έχουμε ανάγκη την ανθρωπιά.

***Πιο πολύ από την επιδεξιότητα έχουμε ανάγκη την καλοσύνη και την ευγένεια.

Χωρίς αυτές τις αρετές θα επικρατήσει η βία και τότε όλα θα χαθούν.

Το αεροπλάνο και το ραδιόφωνο μας έφεραν πιο κοντά. Η χρήση αυτών των εφευρέσεων έχουν στόχο το καλό της ανθρωπότητας, την παγκόσμια αδελφοσύνη. Αυτή τη στιγμή η φωνή μου φτάνει στ’ αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων – εκατομμυρίων δυστυχισμένων ανδρών, γυναικών και μικρών παιδιών – θυμάτων ενός συστήματος που βασανίζει τον άνθρωπο και φυλακίζει αθώους. Σε αυτούς που με ακούνε λέω : «Μην απελπίζεστε». Η τωρινή μας δυστυχία προήλθε από την πλεονεξία και τη σκληρότητα αυτών που φοβούνται την πρόοδο. Το μίσος θα περάσει, οι δικτάτορες θα πεθάνουν κι η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό, θα επιστρέψει στο λαό. Όσο οι άνθρωποι πεθαίνουν, η ελευθερία δεν θα κινδυνεύσει.

Στρατιώτες! Μην υπακούτε σε αυτούς που σας περιφρονούν και σας καταδυναστεύουν που σας υπαγορεύουν τις πράξεις και τις σκέψεις σας. Που σας μεταμορφώνουν σε αγέλη, σε τροφή για τα κανόνια. Μην υποχωρείτε. Δεν είστε μηχανές ούτε αγέλη, αλλά άνθρωποι.

Έχετε αγάπη μέσα στις καρδιές σας και όχι μίσος.

Μην αγωνίζεστε για τη σκλαβιά αλλά για την ελευθερία. Ο Άγιος Λουκάς αναφέρει: «Το βασίλειο του Θεού είναι μέσα στον άνθρωπο». Όχι σε έναν άνθρωπο, όχι σε ένα ξεχωριστό σύνολο ανθρώπων, αλλά σε όλους τους ανθρώπους. Σ’ εσάς!

Εσείς είστε ο λαός , εσείς έχετε τη δύναμη να κάνε τη ζωή ελεύθερη και όμορφη, να την κάνετε να μοιάζει με μια υπέροχη περιπέτεια. Στο όνομα της δημοκρατίας ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη και ας ενωθούμε. Ας αγωνιστούμε για ένα καινούριο κόσμο, ένα αξιοπρεπή και δίκαιο κόσμο που θα δώσει ευκαιρίες σε όλους, ένα μέλλον για τους νέους και ασφάλεια για τους ηλικιωμένους.

Μ’ αυτή την υπόσχεση οι βίαιοι και οι άγριοι πήραν την εξουσία. Αλλά είπαν ψέματα! Δεν κράτησαν το λόγο τους. Οι δικτάτορες απαλλάσσονται αλλά φροντίζουν να υποδουλώσουν το λαό.

Και τώρα ας αγωνιστούμε για να κάνουμε αυτές τις υποσχέσεις πράξη. Για να ελευθερώσουμε τον κόσμο, να σπάσουμε τους φραγμούς των εθνών, να διώξουμε την απληστία, το μίσος και την αδικία. Ν’ αγωνιστούμε για έναν κόσμο λογικής όπου η επιστήμη και η πρόοδος θα επιφέρει ευτυχία για όλους.

Στρατιώτες, στο όνομα της δημοκρατίας, ας ενωθούμε.

Ο Μεγάλος Δικτάτωρ

Ύστερα από είκοσι χρόνια σε ένα νοσοκομείο, υποφέροντας από αμνησία, ένας εβραίος κουρέας
επιστρέφει στην πατρίδα του. Εκεί όμως πολλά έχουν αλλάξει, καθώς ο παρανοϊκός δικτάτορας της Τομανίας, Αντενόιντ Χίνκελ, ο οποίος είναι ολόιδιος με αυτόν, σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο ξεκινώντας ταυτόχρονα μια μεγάλη εκστρατεία αντισημιτισμού. Όμως η ομοιότητα του ντροπαλού κουρέα με το μεγαλομανή δικτάτορα θα γίνει αιτία τρομερών παρεξηγήσεων...

Η πρώτη ομιλούσα και ηχητική ταινία του Τσάπλιν, υποψήφια για πέντε Οσκαρ. Σκηνές όπως αυτή που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την Υδρόγειο, του τουρτοπόλεμου ανάμεσα στον Χίνκελ και τον Μπεντσίνο Ναπαλόνι, της πύρινης ομιλίας του Χίνκελ που λιώνει τα μικρόφωνα ανήκουν στις πιο ανεξίτηλες στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας.

Τραγούδια αφιερωμένα στο έπος του'40

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΟΦΙΑ ΒΕΜΠΟ

• Παιδιά της Ελλάδας, παιδιά εδώ

• Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του εδώ
  

• Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός εδώ
  

• Πω, πω τι έπαθε ο Μουσολίνι εδώ

• Κοροϊδο Μουσολίνι εδώ

• Μας χωρίζει ο πόλεμος εδώ

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ '40

• Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει εδώ

• Γυναίκες Ηπειρώτισσες εδώ

• Ακορντεόν εδώ

ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40

• Άκου Ντούτσε μου τα νέα εδώ

• Μουσολίνι άλλεξε γνώμη (Μάρκος Βαμβακάρης) εδώ

• Ο Αγύμναστος (Μάρκος Βαμβακάρης) εδώ

• Όλα τα ελληνόπουλα (Στελάκης Περπινιάδης) εδώ

• Δε με φοβίζει ο πόλεμος (Στελάκης Περπινιάδης) εδώ

• Η μπόμπα (Κ. Ρούκουνας) εδώ

• Οι σαλταδόροι - Θα σαλτάρω (Μ. Γενιτσαρης) εδώ
  

Πεινάω

Η κοιλιά μου είναι φουσκωμένη σαν μπαλόνι και πεινάω. Σήμερα λυποθήμησα και πεινάω. Πεινάω, ουφ...έμμονη ιδέα μου έχει γίνει αυτό το ρήμα.

Θα παίξω για να περάσει η ώρα, θα βάλω τα ρηματα στη γραμμή να παραβγούνε στο τρέξιμο. Το πεινάω τερματίζει πρώτο, δεύτερο ακολουθεί το κρυώνω, τρίτο το φοβάμαι
και σε μεγάλη απόσταση πίσω τους το πονάω, το μισώ, το αγαπώ.
Το γελώ ξεφτίδι, ούτε ξεκίνησε από την αφετηρία.

Ζωρζ Σαρή, "Όταν ο ήλιος..."

... οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες

"Aν άλλοτε λέγαμε ότι οι Έλληνες μάχονται σαν ήρωες, τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες"

___

Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο...

Άσμα ηρωϊκό και πένθιμο, για τον χαμένο Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας

Ήταν ωραίο παιδί. Την πρώτη μέρα που γεννήθηκε
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης να φανεί
Στους ώμους της στεριάς το στάρι που αναγάλλιαζε·
Σκύψανε τα βουνά της Θράκης και το φτύσανε
Μια στο κεφάλι, μια στον κόρφο, μια μες το κλάμα του·
Βγήκαν Ρωμιοί με μπράτσα φοβερά
Και το σηκώσαν στου βοριά τα σπάργανα…
Ύστερα οι μέρες τρέξανε, παράβγαν στο λιθάρι,
Καβάλα σε φοραδοπούλες χοροπήδηξαν
Ύστερα κύλησαν Στρυμόνες πρωινοί
Ώσπου κουδούνισαν παντού οι τσιγγάνες ανεμώνες
Κι ήρθαν από της γης τα πέρατα
Οι πελαγίτες οι βοσκοί να παν των φλόκων τα κοπάδια
Εκεί που βαθιανάσαινε μια θαλασσοσπηλιά,
Εκεί που μια μεγάλη πέτρα εστέναζε!
Ήταν γερό παιδί·
Τις νύχτες αγκαλιά με τα νεραντζοκόριτσα
Λέρωνε τις μεγάλες φορεσιές των άστρων
Ήταν τόσος ο έρωτας στα σπλάχνα του
Που έπινε μέσα στο κρασί τη γέψη όλης της γης
Πιάνοντας ύστερα χορό μ’ όλες τις νύφες λεύκες
Ώσπου ν’ ακούσει και να χύσ’ η αυγή το φως μες στα μαλλιά του,
Η αυγή που μ’ ανοιχτά μπράτσα τον έβρισκε
Στη σέλλα δυο μικρών κλαδιών να γρατσουνάει τον ήλιο
Να βάφει τα λουλούδια
Ή πάλι με στοργή να σιγονανουρίζει
Τις μικρές κουκουβάγιες που ξαγρύπνησαν…
Α τι θυμάρι δυνατό η ανασαιμιά του
Τι χάρτης περηφάνιας το γυμνό του στήθος
Όπου ξεσπούσαν λευτεριά και θάλασσα!…

Ήταν γενναίο παιδί.
Με τα θαμπόχρυσα κουμπιά και το πιστόλι του,
Με τον αέρα του άντρα στην περπατηξιά,
Και με το κράνος του – γιαλιστερό σημάδι
(Φτάσανε τόσο εύκολα μες στο μυαλό
που δεν γνώρισε κακό ποτέ του)
Με τους στρατιώτες του ζερβά δεξιά
Και την εκδίκηση της αδικίας μπροστά του.
-Φωτιά στην άνομη, φωτιά!
Με το αίμα πάνω από τα φρύδια
Τα βουνά της Αλβανίας βροντήξανε

Ύστερα λυώσαν χιόνι να ξεπλύνουν
Το κορμί του, σιωπηλό ναυάγιο της αυγής
Και το στώμα του, μικρό πουλί ακελάηδιστο,
Και τα χέρια του, ανοιχτές πλατείες της ερημίας.
Βρόντηξαν τα βουνά της Αλβανίας
Δεν έκλαψαν.
Γιατί να κλάψουν;
Ήταν γενναίο παιδί!

Οδυσσέας Ελύτης

Συγκρίνω κλάσματα παίζοντας

Στο παρακάτω παιχνίδι μου δίνουν κλάσματακαι πρέπει να τα βάλω στη σειρά, από το μικρότερο στο μεγαλύτερο.

Ο Διονύσης γράφει για τη φιλία της γάτας και του σκύλου

Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε ένας σκύλος που ζούσε ευτυχισμένος σε ΄μια οικογένεια. Ήταν πάντα υπάκουος και αγαπούσε τα παιδιά. έπαιζε μαζί τους όλη τη μέρα και το βράδυ κοιμόταν σε ένα στρώμα δίπλα στα κρεβάτια τους.

Ένα καλοκαίρι όμως που η οικογένεια ήθελε να πάει διακοπές και δεν είχε που να αφήσει τον σκύλο, αποφάσισε να τον παρατήσει κάτω από ένα δέντρο στο κοντινό πάρκο. Ο σκύλος που μέχρι τότε είχε συνηθίσει να τον φροντίζουν ένιωθε φοβισμένος, πεινούσε, διψούσε και δεν ήξερε πως να βρει τροφή.

Για καλή του τύχη πάνω στο δέντρο κοιμόταν μια γάτα, η οποία όταν τον είδε, έτσι, στεναχωρημένος κατέβηκε για να τον βοηθήσει. Τον παρηγόρησε και του υποσχέθηκε πως θα του μάθει το τρόπο να βρίσκει τροφή μόνος του.

Η γάτα έδειξε στο σκύλο τα εστιατόρια της συνοικίας και τους κάδους των σκουπιδιών. Εκεί θα έβρισκαν φαγητό αφού σε εκείνα τα μέρη έριχναν οι άνθρωποι τα αποφάγια τους. Μετά από λίγο καιρό, ο σκύλος είχε μάθει να ζει μόνος και είχε γίνει αχώριστος φίλος με τη γάτα.

Μια μέρα μάλιστα, έμαθαν ότι θα γινόταν μια εκδήλωση στη πλατεία και αποφάσισαν να πάνε αφού ήταν μια καλή ευκαιρία να βρουν φαγητό. Έτσι κι έγινε! Έπεξαν με τα παιδιά της γειτονιάς, τα οποία τους πρόσφεραν διάφορες λιχουδιές.

Τέλος ένας από τους γείτονες, που ήταν φιλόζωος, είδε τη γάτα και το σκύλο που έπαιζαν και αποφάσισε να τα πάρει σπίτι του και να τα φροντίσει.. Έτσι τους έδωσε μια ευκαιρία να βρουν ένα σπιτικό.

Ο σκύλος κάθε βράδυ έκανε μια ευχή:

" Μακάρι να έβρισκαν όλα τα αδέσποτα ζωάκια ένα τέτοιο σπίτι"

Διονύσης

Κόβω σε ίσα κομμάτια

Κλάσμα

(ή κλασματική μονάδα)

είναι ένας αριθμός που μας δείχνει σε πόσα ίσα μέρη έχει χωριστεί μία ποσότητα.

Αριθμητής

γράφεται πάνω από την κλασματική γραμμή

και φανερώνει πόσα από τα ίσα μέρη, στα οποία χωρίστηκε η ακέραια μονάδα, πήραμε

Παρονομαστής

γράφεται κάτω από την κλασματική γραμμή

και φανερώνει σε πόσα ίσα μέρη χωρίστηκε η ακέραια μονάδα.

H φάλαινα και ο οισοφάγος της 2

Αφού συγκεντρώσαμε τα στοιχεία της ιστορίας την ξαναγράψαμε χρησιμοποιώντας μόνο τις απαραίτητες πληροφορίες.

η φαλαινα και ο οισοφάγος της (2)

Η φάλαινα και ο οισοφάγος της

Διαβάσε στο ανθλολόγιο (σελ. 280 - 282) την ιστορία "Η φάλαινα και ο οισοφάγος της" του Ράντγιαρντ Κίπλιγκ.

Η ιστορία αυτή ανήκει στο βίβλιο στο βιβλίο Απίθανες ιστορίες, στο οποίο ο συγγραφέας εξηγεί με χιούμορ και φαντασία πώς απέκτησαν ορισμένα χαρακτηριστικά ή συμπεριφορές κάποια ζώα και πώς γεννήθηκαν γνώσεις χρήσιμες στον άνθρωπο.

Άλλες τέτοιες μικρές ιστορίες είναι:

• «Ο ρινόκερος και το δέρμα του»,

• «Η λεοπάρδαλη και οι βούλες της»,

• «Πώς φτιάχτηκε το αλφάβητο»,

• «Η γάτα που σεργιανάει πάντα μονάχη»,

• «Η πεταλούδα που χτυπούσε το πόδι της».

Αφού διαβάσαμε το κείμενο και επεξεργαστήκαμε τις πληροφορίες του συμπληρώσμε το παρακάτω φυλλάδιο.

η φάλαινα κι ο οισοφάγος της

Καταγράψαμε σημαντικά στοιχεία της ιστορίας της φάλαινας όπως είναι:

1. ήρωες της ιστορίας
2. τόπος που διαδραματίζεται η ιστορία
3. πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ήρωες
4. προτεινόμενες λύσεις
5. δράση των ηρώων
6. αποτέλεσμα δράσης - τέλος ιστορίας
7. συναισθήματα - κατάσταση των ηρώων στο τέλος της ιστορίας
   

Ο Μιχάλης γράφει για τους ασεινήδητους ξυλοκόπους

Λίγο πιο έξω από το Αγρίνιο υπάρχει ένα χωριό που ονομάζεται Περιστέρι. Αν το επισκεφτεί κανείς θα δει ένα πυκνό και πολύ όμορφο δάσος στο οποίο υπήρχαν φωλιές από διάφορα είδη ζώων. Ένα πρωί του φθινοπώρου, όμως, ξυλοκόποι χωρίς οικολογική συνείδηση έφτασαν στο δάσος με στόχο να κόψουν τα δέντρα.
Οι κάτοικοι της μικρής αυτής κοινότητας στεναχωρήθηκαν πολύ. Γι' αυτό το λόγο, πολλοί από αυτούς μαζεύτηκαν έξω από το δάσος και κατασκήνωσαν εκεί ώστε να εμποδίσουν τους ξυλοκόπους. Αγαπούσαν αυτό το δάσος πολύ γιατί πριν πολλά πολλά χρόνια οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους όλα τα δέντρα και τα λουλούδια.
Για πολλές μέρες οι ξυλοκόποι πήγαιναν στο δάσος δεν μπορούσαν όμως να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο αφού τους σταματούσαν οι κάτοικοι. Αυτό γινόταν για πολλές μέρες.

Ο Δήμαρχος του χωριού για να λυθεί αυτό το πρόβλημα αποφάσισε μόνο από ένα μέρος του δάσους να μπορούν να κόβουν δέντρα οι ξυλοκόποι. Έβαλε επίσης δεντροφύλακες για να τους επιβλέπουν και να είναι σίγουροι ότι θα περάσουν τα όρια. Ενώ τέλος οργάνωσε ομάδες δεντροφύτευσης. Οι ξυλοκόποι δέχτηκαν τους όρους, όπως και οι κάτοικοι του χωριού.

Όλοι έμειναν ικανοποιημένοι με τις προτάσεις του δημάρχου και δεν ξαναδημιουργήθηκε ποτέ ξανά πρόβλημα στην κοινότητα.

Μιχάλης

Το σοφό σπουργίτι

Λίγο πριν πάμε στο κρεβάτι, τσάκωσε μία ιστοριούλα...έτσι για να χαλαρώσουμε...

Μια μέρα ο Χότζας, έπιασε με τις ξόβεργες που είχε βάλει στο φράχτη του ένα καλοθρεμμένο σπουργίτι και σκεφτόταν πώς θα το μαγειρέψει για να το φάει. Όμως το σπουργίτι τού μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε: «Ούτε καν να το σκεφτείς να με φας»! Ο Χότζας τα ‘χασε που ένα σπουργίτι μπορούσε να μιλάει και το είπε. «Δεν είμαι απλό σπουργίτι», του είπε τότε εκείνο, «είμαι Δάσκαλος, Χότζας δηλαδή, ανάμεσα στα πουλιά κι αν με αφήσεις ελεύθερο θα σου δώσω τρεις πολύτιμες συμβουλές».
Ο Χότζας σκέφτηκε ότι δεν συναντά κανείς πουλιά που μπορούν να μιλάνε κάθε μέρα με ανθρώπινη φωνή και ότι σίγουρα αυτό το σπουργίτι θα πρέπει να ξέρει πολλά . Κι έτσι, του υποσχέθηκε να το αφήσει ελεύθερο αν του δώσει τις τρεις συμβουλές που του υποσχέθηκε.
«Εντάξει», είπε το σπουργίτι.

«Πρώτη συμβουλή: Μην πιστεύεις ποτέ τις ανοησίες που σου λέει οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν έχει φήμη, κύρος, δύναμη, πλούτη ή εξουσία. Αν κάποιος, λοιπόν, σου πει μια ανοησία, μην τον πιστέψεις».

«Σύμφωνοι», είπε ο Χότζας και το σπουργίτι συνέχισε:

«Δεύτερη συμβουλή: Ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα, γιατί θα αποτύχεις. Να έχεις πάντα επίγνωση μέχρι πού μπορείς να φτάσεις».

«Πολύ ωραία», είπε ο Χότζας και το σπουργίτι συνέχισε:

«Τρίτη Συμβουλή: Αν κάνεις κάτι που είναι σωστό, μην το μετανιώσεις ποτέ».

Κι έτσι ο Χότζας άφησε το σπουργίτι χαρούμενος, επειδή σκεφτόταν ότι αυτές ήταν πράγματι τρεις σοφές συμβουλές και ότι θα μπορούσε να τις πει στους μαθητές του. Αποφάσισε, μάλιστα, να τις γράψει και στον τοίχο του σπιτιού του για να τις θυμάται πάντα.
Όμως το σπουργίτι πήγε και κάθισε ψηλά στο κλαδί ενός δέντρου πάνω από τον Χότζα και άρχισε να γελάει κοροϊδευτικά. «Τι συμβαίνει;» το ρώτησε ο Χότζας.
«Έχω μέσα στο στομάχι μου ένα πολύτιμο διαμάντι. Αν με είχες σκοτώσει για να με φας, τώρα το διαμάντι θα ήταν δικό σου! Χα, χα, χα…»
Ο Χότζας θύμωσε πολύ και μετάνιωσε που άφησε το σπουργίτι να του φύγει. Αμέσως άρχισε να σκαρφαλώσει στο δέντρο για να το πιάσει. Ήταν όμως πια γέρος και το σπουργίτι ήταν πολύ γρήγορο: Κάθε φορά που το πλησίαζε εκείνο πέταγε όλο και πιο ψηλά. Στο τέλος, έφτασαν και οι δύο στην κορυφή του δέντρου, οπότε το σπουργίτι πέταξε μακριά και ο Χότζας κατάκοπος, δεν μπόρεσε να κρατηθεί γερά κι έπεσε κάτω και τσακίστηκε.
Κι ενώ βογκούσε από τους πόνους στο έδαφος, τον πλησίασε το σπουργίτι και πετώντας πάνω από το κεφάλι του, του είπε: «Γιατί πίστεψες την ανοησία που σου είπα, ότι έχω ένα διαμάντι στο στομάχι μου; Και δεν έφτανε αυτό, αλλά μετάνιωσες που με άφησες ελεύθερο, ενώ είχες κάνει κάτι σωστό. Και τέλος προσπάθησες να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα: γέρος άνθρωπος να σκαρφαλώσεις στο δέντρο. Πριν περάσει λίγη ώρα από τη στιγμή που στις είπα, δεν ακολούθησες καμία από τις τρεις συμβουλές μου».
«Μμμμ…» βόγκηξε ο Χότζας, καθώς το σοφό σπουργίτι πέταξε μακριά.

Παίζοντας με την Ενέργεια

Τώρα που τελειώσαμε με το κεφάλαιο που ήταν αφιερωμένο στην Ενέργεια ας δούμε τι μάθαμε.

Ελάτε να παίξουμε: Το παιχνίδι της μνήμης

Κρυπτόλεξο

Κρεμάλα

Στο σπίτι των Βροχοποιών

Honoloko

Ας δούμε τις συμβουλές του Ρούμπεν για την κατανάλωση ενέργειας στο σπίτι:

video του Ρούμπεν

Ασυνείδητοι ξυλοκόποι κόβουν δέντρα χωρίς ελεγχο

Φτιάχνοντας την πρώτη μας ιστορίαΑ φ ή γ η σ η Ι σ τ ο ρ ί α ς

Παιχνίδια με τους Γαλάτες

Έλα να παίξουμε εδώ

Δώσε χρώμα στον αγαπημένο σου γαλάτη εδώ

Ψήφισε τον αγαπημένο σου ήρωα εδώ

ΟΙ 12 ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΞ

Αστεριξ και Οβελίξ

Ο Αστερίξ είναι ο κύριος ήρωας των ιστοριών, συνοδευόμενος από τον Οβελίξ και τον σκύλο του Οβελίξ, τον Ιντεφίξ. Έχει συνήθως μαζί του ένα φλασκί με μαγικό φίλτρο που το έχει φτιάξει ο Δρυΐδης Πανοραμίξ και του δίνει υπεράνθρωπη δύναμη.
Κοντός, όχι ιδιαίτερα όμορφος, κλασσικός τύπος αντιήρωα, αποτελεί το πιστό πορτρέτο του Γαλάτη, που στην τελική ανάλυση πλησιάζει αρκετά τον σύγχρονο Γάλλο με τα προτερήματα των ελαττωμάτων του και τα ελαττώματα των προτερημάτων του: φωνακλάς, καυγατζής, ξεροκέφαλος, τσαντίλας, αλλά και συμπαθής, θαρραλέος, τίμιος, τετραπέρατος, πιστός και έξω καρδιά.

Ο Οβελίξ είναι ο καλύτερος φίλος του Αστερίξ και ο ακούραστος συνοδός του σε όλες σχεδόν τις περιπέτειές του. Θίγεται όταν τον λένε χοντρό, ενώ ο ίδιος υποστηρίζει πως είναι «όλο μυς χωρίς λίπος». Αδυναμία του είναι τα ψητά αγριογούρουνα και δε χορταίνει ποτέ. Όταν ήταν μικρός, είχε πέσει μέσα στη χύτρα με το μαγικό ζωμό, με αποτέλεσμα να έχει υπερφυσική δύναμη μονίμως. Ο Πανοραμίξ δεν τον αφήνει να ξαναπιεί, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε καταστροφικές συνέπειες για την υγεία του. Αυτός όμως ζηλεύει που όλοι οι άλλοι πίνουν και μεταχειρίζεται διάφορα τεχνάσματα για να ξεγελάσει τον Πανοραμίξ, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Είναι αγαθός και απλός ως χαρακτήρας, εκτιμά την πονηριά του Αστερίξ, αλλά όταν ο Αστερίξ δεν προλαβαίνει να του εξηγήσει λόγω έλλειψης χρόνου το σχέδιο δράσης του, τσαντίζεται και αρνείται να ακολουθήσει τυφλά. Δεν είναι πολύ εύστροφος και, όταν αναλαμβάνει πρωτοβουλία, βάζει τον Αστερίξ σε ακόμη μεγαλύτερες περιπέτειες. Αγαπημένο του χόμπι, μετά το κυνήγι αγριογούρουνων, είναι να δέρνει τους Ρωμαίους σε κάθε ευκαιρία. Οι Ρωμαίοι των γειτονικών οχυρών τον αποκαλούν συχνά «χοντρό τέρας». Η αγαπημένη του φράση είναι: «Είναι τρελοί αυτοί οι Ρωμαίοι». Για την προέλευση του ονόματος του υπάρχουν οι εξής ερμηνείες. Η μία είναι ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη Οβελίσκος που μπορεί να ερμηνευτεί ως ξύλινη ή σιδερένια ράβδος για το ψήσιμο του κρέατος στα κάρβουνα ή από τη λέξη οβαλ= ελλειψοειδής, που σημαίνει ότι έχει το σχήμα αβγού.


Συνοδεύεται πάντα από τον πιστό του μικροσκοπικό σκύλο Ιντεφίξ (λογοπαίγνιο: στα γαλλικά «idée fixe» σημαίνει «έμμονη ιδέα») Ο Οβελίξ προσπαθεί να τον εκπαιδεύσει να βρίσκει αγριογούρουνα και να κουβαλάει μενίρ. Ο Ιντεφίξ έχει την έμμονη ιδέα να προστατεύει τα δέντρα.

Ο Πανοραμίξ είναι ο δρυΐδης του χωριού του Αστερίξ. Είναι ο μόνος που γνωρίζει τη συνταγή για το μαγικό ζωμό που δίνει υπερφυσική δύναμη στους Γαλάτες.Συνήθως είναι σκαρφαλωμένος σε κάποιο δέντρο και μαζεύει γκι, απαραίτητο συστατικό του ζωμού και στο Αστερίξ ο Γαλάτης έκοψε αρκετές φορές το δάχτυλό του με το χρυσό του δρεπάνι, όταν ο Αστερίξ του φώναξε δυνατά, ενώ βρισκόταν πάνω σε μία βελανιδιά.

Ο Μαζεστίξ είναι ο αρχηγός του χωριού και σύζυγος της Μιμίνας. Το αξίωμά του αυτό του επιτρέπει και του επιβάλλει να κυκλοφορεί στο χωριό επάνω σε μια ασπίδα φερόμενος από δύο βαστάζους, οι οποίοι, όμως, δεν είναι και πολύ πρόθυμοι να τον εξυπηρετήσουν Με την πρώτη ευκαιρία παρατούν την ασπίδα και ο Μαζεστίξ βρίσκεται στο έδαφος απελπισμένος. Στην εισαγωγή κάθε ιστορίας αναφέρει ότι φοβάται μόνο ένα πράγμα: «Να μην τους πέσει ο ουρανός στο κεφάλι». Σε δύσκολες περιστάσεις συγκαλεί το συμβούλιο των σοφών (Πανοραμίξ, Κακοφωνίξ και Αστερίξ) πριν αποφασίσει. Στο σπίτι του όμως υφίσταται την καταπίεση της γυναίκας του που τον αποκαλεί άλλοτε «χοντρογούρουνο», αλλά και "γουρουνάκι της" (Ο Μάντης). Είναι ο μόνος από το χωριό που έχει πολεμήσει στην ιστορική μάχη της Αλέσια, κατά την οποία ηττήθηκε ο Βερζιζεντορίξ από τον Ιούλιο Καίσαρα και υποτάχθηκαν οι Γαλάτες στους Ρωμαίους.

Ο Κακοφωνίξ είναι ο βάρδος του χωριού. Του αρέσει τρομερά να τραγουδάει και να παίζει τη λύρα του και δε διστάζει να το κάνει σε κάθε ευκαιρία. Είναι, όμως, ιδιαίτερα παράφωνος και η μουσική του εξοργίζει όλους τους υπόλοιπους χωρικούς. Όλοι πιστεύουν ότι τραγουδάει απαίσια, εκτός από τον ίδιο (και κάποιους λιγοστούς "εκλεκτούς").
Δεν κατοικεί σε καλύβα όπως οι άλλοι χωρικοί, αλλά σε σπιτάκι που βρίσκεται πάνω σε δένδρο. Όνειρό του είναι να τραγουδήσει στο Ολυμπιακό Στάδιο της Λουτέτιας (Παρισιού).

Η Μιμίνα, είναι η σύζυγος του αρχηγού Μαζεστίξ και άρα πρώτη κυρία του χωριού. Είναι πάντα δυσαρεστημένη με τον άντρα της, γιατί όπως συνεχώς διατυμπανίζει "έχασε τα καλύτερά της χρόνια μαζί του σ' αυτό το χωριουδάκι με αυτούς τους άξεστους επαρχιώτες

Ο Αλφαβητίξ είναι ο ιχθυοπώλης του χωριού. Τα ψάρια του είναι πάντα μπαγιάτικα και βρωμούν, κάτι που δίνει διαρκώς αφορμή για σχόλια που καταλήγουν σε καβγάδες. Είναι σε μόνιμη έχθρα με τον Αυτοματίξ, ο οποίος κάνει συνεχώς υπαινυκτικά σχόλια για τα ψάρια του και την αμφίβολη ποιότητά τους.

Ο Αυτοματίξ είναι ο σιδεράς του χωριού. Χάρη στην φυσική του δύναμη του και στο μαγικό φίλτρο του δρυΐδη Πανοραμίξ δε χρειάζεται σφυρί, σφυρηλατεί τα μέταλλα στο αμόνι με τα χέρια,Βρίσκει ανυπόφορο το τραγούδι του Κακοφωνίξ και τον χτυπάει ή του σπάει τη λύρα, όταν ο τελευταίος πάει να τραγουδήσει.

Ο Μαθουσαλίξ, στην παλαιότερη έκδοση Παλαιοντολογίξ, είναι μάλλον ο γηραιότερος του χωριού. Κυκλοφορεί σκυφτός με ένα μπαστούνι που στις μάχες χρησιμεύει και σαν όπλο. Έχει μια νεαρή ψηλή ξανθιά σύζυγο (ανώνυμη), η οποία συνήθως τον έχει έγνοια να μην κρυώσει.

Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών

«Τα μαθήματα άρχισαν με μίαν προσλαλιάν προς τους μαθητάς, εις την οποίαν είπα τα εξής περίπου:
Δεν είμαι από τους δασκάλους τους οποίους εγνωρίσατε μέχρι τούδε. Θέλω να γίνω φίλος σας και όχι τύραννος, να σας φανώ ωφέλιμος και όχι να σας κάμω δειλούς και ταπεινούς∙ να με σέβεσθε και να με αγαπάτε και όχι να με τρέμετε. Μερικοί από σας άλλωστε κοντεύει να έχετε την ηλικίαν μου. Έως χθες ήμουν και εγώ μαθητής και δεν επιθυμώ να με μισήσετε, όπως εμίσησα εγώ μερικούς από τους δασκάλους μου. Δεν θ’ απαιτώ να μαθαίνετε μεγάλα πράγματα, τα οποία να μη σας αφήνουν καιρό να παίζετε, ως απαιτεί η ηλικία σας. Αλλά τα ολίγα αυτά εννοώ να τα μαθαίνετε καλά. Φρονώ ότι με το γλυκύ θα κάμωμεν καλύτερα την εργασίαν μας, ενώ οι άλλοι δάσκαλοι νομίζουν απαραίτητον το ξύλον και τας ύβρεις. Σας παρακαλώ, μη με αναγκάσετε να πιεστεύσω ότι έχω άδικον και ότι έχουν δίκαιον οι άλλοι δάσκαλοι».
Οι μαθηταί μου ήκουσαν τους λόγους μου με έκπληξιν, ήτις επί τέλους μετεβλήθη εις ακτινοβόλημα χαράς».

Ι. Κονδυλάκης, "Όταν ήμουν δάσκαλος"

Επαναληπτικές Ερωτήσεις στην Ιστορία ΚΕΦ.:1-4

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1
1. Γιατί οι Ρωμαίοι κατάργησαν τιςσυμμχίες των πόλεων και κυβέρνησαν κάθε μία διαφορετικά;
2. Πώς συμπεριφέρθηκαν οι Ρωμαίοι σε εκείνους που συμμάχησαν μαζί τους και σε εκείνους που αντιστάθηκαν;
3. Ποιες ήταν οι συνέπειες για τους Έλληνες από τη διαρκή παρουσία του Ρωμαϊκού στρατού στον τόπο τους;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2
1. Τι έκανε τους Ρωμαίους να αλλάξουν την αρχική σκληρή τους θέση απέναντι στους Έλληνες;
2. Ποιες ήταν οι ενέργειες των Ρωμαίων που βοήθησαν στη δημιουργία του Ελληνορωμαϊκού πολιτισμού;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3
1. Γιατί η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ονομάστηκε πολυπολιτισμική;
2. Ποια μέτρα έλαβαν οι Ρωμαίοι για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα διοίκησης και σε τι βοήθησαν;

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4
1. Πώς ήταν χτισμένη η Ρώμη;
2. Πώς ζούσαν οι Ρωμαίοι στις πόλεις και πώς στα χωριά;