Η ελληνική επανάσταση μέσα από πίνακες ζωγραφικής

Μπαομπάμπ

Όπως είναι φυσικό, από τους καλούς σπόρους, βγαίνουν καλά χορτάρια κι από τους κακούς σπόρους

κακά χορτάρια. Όμως, οι σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι κάτω από την επιφάνεια της γης μέχρι να μπει σε κάποιο από αυτούς η ιδέα να ξυπνήσει. Τότε τεντώνεται και δειλά-δειλά πετάει προς τον ήλιο ένα πολύ όμορφο βλασταράκι. Αν τύχει να 'ναι κάποιο βλασταράκι ραδικιού ή τριανταφυλλιάς μπορεί κανείς να το αφήσει να ξεπεταχτεί όπως εκείνο θέλει. Ωστόσο, αν πρόκειται για κανένα κακό φυτό, αμέσως μόλις το αναγνωρίσεις, πρέπει να το ξεριζώσεις. Όμως, πάνω στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα βρίσκονταν σπόροι τρομεροί... αυτοί ήταν οι σπόροι του μπαομπάμπ. Το έδαφος του μικρού πλανήτη ήταν γεμάτο.Ένα μπαομπάμπ, λοιπόν, σαν αργήσεις το ξεριζώσεις, ποτέ πια δεν θα τα καταφέρεις να το ξεφορτωθείς. Σκεπάζει ολόκληρο τον πλανήτη. Τον τρυπάει με τις ρίζες του. Κι αν ο πλανήτης είναι πολύ μικρός και τα μπαομπάμπ πάρα πολλά, θα τιναχτεί σε χίλια κομμάτια.

- Αυτό είναι ένα θέμα πειθαρχίας, μου έλεγε αργότερα ο μικρός πρίγκιπας. Όταν τελειώνει κανείς το πρωί την τουαλέτα του, πρέπει να αρχίσει να κάνει με πολύ φροντίδα και την τουαλέτα του πλανήτη. Είναι αναγκασμένος να ξεριζώνει τα μπαομπάμπ το ένα μετά το άλλο, αμέσως μόλις τα διακρίνει να 'χουν φυτρώσει μαζί με τις τριανταφυλλιές που μ' αυτές μοιάζουν πολύ όταν είναι αρκετά μικρά. Είναι μια δουλειά πολύ βαρετή, μα πολύ εύκολη.

Αφού διαβάσαμε για τα μπαομπάμπ που βγαίνουν στον πλανήτη του μικρού πρίγκιπα πάμε να σημειώσουμε και εκείνα τα μπαομπάμπ που φυτρώνουν στους δικούς μας πλανήτες και πρέπει να φροντίσουμε να ξεριζώσουμε όταν είναι ακόμη νωρίς.

Μπείτε στο Wiki και ξεκινήστε την καταγραφή κλικ εδώ

Ο μικρός Πρίγκιπας

Με τόσες αναφορές στα διαπλανητικά ταξίδια, θα ήταν μεγάλη παράληψη να μην διαβάσουμε τον "Μικρό Πρίγκιπα". Από αύριο ξεκινάει η περιπλάνηση μας στους πλανήτες που επισκέφτηκε ο μικρός πρίγκιπας.

Αντουάν Ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Ο Μικρός Πρίγκιπας

Ο άστατος Μάρτης

Το blog παίδες εν-τάξη φιλοξενεί μια πολύ όμορφη ιστορία σχετικά με τις συχνές αλλαγές του καιρού κατά τη διάρκεια του μήνα Μαρτίου Ο Μάρτιος παιδί σύγχρονης οικογένειας, υπερκινητικός, δραστήριος αλλά και χαδιάρης αναστατώνει τους ανθρώπους με τις αλλαγές του παράλληλα όμως προμηνύει τον ερχομό της άνοιξης.
Η ιστορία είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, "Ιστορίες με τους 12 μήνες".

Κλειστό λόγω χιονιού το σχολείο!!!

Χιόνι!!!

Μείνετε κάτω από τις ζεστές σας κουβέρτες και απολαύστε ένα όμορφο πρωινό στο σπίτι αγαπημένα μου παιδάκια, καθώς το σχολείο δεν λειτούργησε σήμερα!!!

Και όπως έχουμε πει...κάνουμε λιγάκι υπομονή...ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ!!!

Διαστολή και Συστολή αερίων

για να διευκολυνθείτε στην απάντηση των ερωτήσεων 1 και 2 στη σελίδα 92 παρακολουθήστε τα παρακάτω βίντεο

ΕΡΓΑΣΙΑ 1

ΕΡΓΑΣΙΑ 2

Έπος του Διγενή Ακρίτα

Το έργο ξεκινά με την αφήγηση της ιστορίας των γονέων του Διγενή: πατέρας του ήταν ο εμίρης της Συρίας Μουσούρ, ο οποίος σε μια επιδρομή σε βυζαντινά εδάφη άρπαξε την μοναχοκόρη ενός βυζαντινού στρατηγού. Τα πέντε αδέρφια της κοπέλας συνάντησαν τον εμίρη για να ζητήσουν πίσω την αδερφή τους και, επειδή εκείνος αρνήθηκε να την δώσει, ο μικρότερος από αυτούς μονομάχησε μαζί του και τον νίκησε. Ο εμίρης όμως αρνήθηκε να επιστρέψει την κοπέλα. Την παντρεύτηκε, βαφτίστηκε χριστιανός και εγκαταστάθηκε στο βυζαντινό έδαφος. Ένα χρόνο μετά τον γάμο γεννήθηκε ο γιος του ζευγαριού, Βασίλειος.

Ο Βασίλειος είχε δείξει από τα παιδικά του χρόνια τις εξαιρετικές ικανότητες και επιδόσεις του σε ασχολίες όπως το κυνήγι: σε ηλικία 12 ετών έπνιξε δύο αρκούδες και σκότωσε ένα λιοντάρι. Όταν ερωτεύτηκε την κόρη ενός στρατηγού, την έκλεψε με την θέλησή της, επειδή οι γονείς της δεν έδιναν την συγκατάθεσή τους, και ο πατέρας της κοπέλας επέτρεψε τον γάμο μόνο αφού ο Διγενής σκότωσε τους πολεμιστές που έστειλε ο στρατηγός για να τον κυνηγήσουν. Η συνέχεια του κειμένου αφηγείται τα κατορθώματα του Διγενή που τον έκαναν διάσημο και για τα οποία του απένειμε τιμές ο βυζαντινός αυτοκράτορας. Το μεγαλύτερο τμήμα καταλαμβάνεται από την αφήγηση -σε πρώτο πρόσωπο- των μαχών του Διγενή απέναντι σε έναν δράκο και ένα λιοντάρι που απειλούσε την γυναίκα του και εναντίον της αμαζόνας Μαξιμώς που ήθελαν να την κλέψουν.

Μετά την δόξα που απέκτησε ο Διγενής αποσύρθηκε σε έναν μεγάλο πύργο που έχτισε στις όχθες του Ευφράτη, όπου και πέθανε σε νεαρή ηλικία, από ασθένεια. Αμέσως μετά τον θάνατό του πέθανε και η γυναίκα του από την θλίψη.

Ο Διγενής ψυχομαχεί κι η γης τονε τρομάζει.
Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός και σειέται ο πάνω κόσμος,
κι ο κάτω κόσμος άνοιξε και τρίζουν τα θεμέλια,
κι η πλάκα τον ανατριχιά πως θα τονε σκεπάσει,
πως θα σκεπάσει τον αητό, τση γης τον αντρειωμένο.

Σπίτι δεν τον εσκέπαζε, σπήλιο δεν τον εχώρει,
τα όρη τα διασκέλιζε, βουνού κορφές επήδα.
Στο βίτσισμα έπιανε πουλιά, στο πέταγμα γεράκια.
Στο γλάκιο και στο πήδημα τα λάφια και τ' αγρίμια.

Ζηλεύει ο Χάρος με χωσιά, μακρά τονε βιγλίζει.
Και λάβωσέ ντου την καρδιά και την ψυχή του πήρε.